του Στέφανου Μίλεση

Η περίοδος της Δημαρχίας του Αριστείδη Σκυλίτση υπήρξε η πιο αμφιλεγόμενη περίοδος Δημάρχου όχι μόνο για τον Πειραιά, αλλά πανελληνίως. Σήμερα ύστερα από τόσα χρόνια, οποιαδήποτε αναφορά του ονόματος του Σκυλίτση, και μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πυροδοτεί σωρεία αντιδράσεων και αντιπαραθέσεων που φτάνουν μέχρι και στην ανταλλαγή ύβρεων μεταξύ των Πειραιωτών. 
Ο διορισμένος από το καθεστώς της χούντας Αριστείδης Σκυλίτσης υπήρξε ο μέγας υπεύθυνος σειράς κατεδαφίσεων ιστορικών κτηρίων για μια μερίδα Πειραιωτών, ενώ για άλλους, την ίδια στιγμή, για τα ίδια ακριβώς έργα, υπήρξε ο μόνος Δήμαρχος που αναμόρφωσε τον Πειραιά. 

Να σημειώσω απλά για την ιστορία, ότι δεκαεπτά (17) Δήμαρχοι υπήρξαν στον Πειραιά συνολικά από τη δημιουργία του (1835) έως τις μέρες μας που διορίστηκαν από εκλεγμένες ή μη κυβερνήσεις ή χρειάστηκε να δημαρχεύσουν σε περιόδους εκτάκτων περιπτώσεων, χωρίς να έχουν εκλεγεί. Από αυτούς τους 17 μόνο ο Αριστείδης Σκυλίτσης έχει δημιουργήσει τόσο μεγάλες αντιπαραθέσεις. 

Από την απελευθέρωση του Πειραιά το 1944 (απόγευμα 13ης Οκτωβρίου), ύστερα από τη επώδυνη περίοδο της γερμανικής κατοχής μέχρι τις 23 Ιουνίου του 1951, όλοι οι Δήμαρχοι του Πειραιά ήταν διορισμένοι με υπόδειξη της Εθνικής Κυβέρνησης. Μεταξύ των διορισμένων δημάρχων συναντούμε τους Σωτήριο Στρατήγη, Παύλο Ντεντιδάκη και άλλα γνωστά ονόματα της Πειραϊκής κοινωνίας. 
Αλλά και ο πρώτος Δήμαρχος μετά την επταετία και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Βασίλειος Ζέππος ήταν επίσης διορισμένος. Δηλαδή η πρώτη ενέργεια της Δημοκρατίας ήταν να διορίσει δικό της Δήμαρχο μέχρι να προκηρύξει εκλογές.

Δεν γνωρίζω εάν ένας διορισμός δημάρχου είναι επιτρεπτός ή όχι, ανάλογα με το ποιος είναι εκείνος που τον διορίζει.  

Οι Νεοφαληριώτες πάντως ποτέ δεν του συγχώρησαν το γεγονός ότι επί των ημερών του κατάργησε το Δήμο Νέου Φαλήρου και τον ενσωμάτωσε στον Δήμο Πειραιώς. Ωστόσο όμως λίγοι Πειραιώτες γνωρίζουν ότι ο Σκυλίτσης ήταν “Νεοφαληριώτης” αφού ήταν γραμμένος στα Δημοτολόγια του Νέου Φαλήρου. 

“Το Νέο Φάληρο είχε την ατυχία να φέρη εις τα δημοτολόγιά του, τον καταστροφέα του Πειραιώς, ο οποίος δια να άρχη πασών των Πειραϊκών περιφερειών, κατεβρόχθισε την γενέτειρά του. Κάτι ανάλογο είχε πράξει και ο Φύρερ του Γ’  Ράϊχ εις βάρος της πατρίδος του Αυστρίας….” 
(Εφημερίδα “Χρονογράφος” φ. της 11ης Φεβρουαρίου 1975)

Όταν η χούντα έπεσε, ο Αριστείδης Σκυλίτσης φυσικά αντικαταστάθηκε. Τον Μάρτιο του 1975  εξέδωσε φυλλάδιο με τίτλο “Αναμνηστικό Λεύκωμα της Δημαρχίας Αριστείδη Σ. Σκυλίτση στον Πειραιά”

Σε αυτό δημοσίευσε σειρά φωτογραφιών από τα έργα που είχε κάνει στον Πειραιά κατά την διάρκεια της θητείας του. Ωστόσο πολλά από τα προβαλλόμενα έργα του φυλλαδίου, δεν είναι ακριβώς δικά του, αλλά ολοκληρώθηκαν επί των ημερών του ή αποτέλεσαν επιτεύγματα άλλων φορέων όπως του Ε.Ο.Τ., του Ο.Λ.Π. ή ήταν δημόσια έργα οι εργασίες των οποίων είχαν ξεκινήσει πριν από τη θητεία του.  

Ακόμα και οι ανακοινώσεις εκπτώσεων των εμπορικών καταστημάτων κατά την διάρκεια της θητείας του φωτογραφήθηκαν και αποτέλεσαν “πεπραγμένα της Δημαρχίας”. Δρόμοι, πλατείες και άλλα κεντρικά σημεία της πόλης φωτογραφίζονται όπως το Δημοτικό Θέατρο.

Κι άλλα φυλλάδια ιδίου τύπου κυκλοφόρησαν επί των ημερών του ή αμέσως μετά, που περιλαμβάνουν φωτογραφίες της περιόδου του, η αξία όμως των φωτογραφιών του συγκεκριμένου φυλλαδίου βρίσκεται ότι συμπεριελήφθησαν με δική του επιθυμία, αποτελούν δηλαδή δική του επιλογή. Στην άκρη κάθε φωτογραφίας υπήρχε δική του προσωπογραφία που επαναλαμβάνεται σε κάθε σελίδα του φυλλαδίου.  

Επιλέχθηκαν και παρουσιάζονται από το φυλλάδιο αυτό 68 συνολικά φωτογραφίες. Η φωτογράφιση δεν προέρχεται από το ίδιο έτος αλλά από διαφορετικές χρονολογίες ανάλογα με το συμβάν που απεικονίζει η κάθε μια φωτογραφία. 

Πριν όμως από την παράθεση των φωτογραφιών ο Σκυλίτσης θυμίζει στους αναγνώστες τους προγόνους του και το τι προσέφερε η οικογένεια Σκυλίτση στον Πειραιά, παραθέτοντας τα μέλη της οικογενείας που διετέλεσαν Δήμαρχοι της πόλης. 

Tο Νέο Δημαρχείο υπό κατασκευή. Στη θέση του βρισκόταν το ιστορικό Ράλλειο σχολείο του οποίου ο Αριστείδης Σκυλίτσης αμφισβήτησε το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Στις 8 Δεκεμβρίου του 1971 έγινε σύσκεψη υπό την προεδρία του Στυλιανού Παττακού όπου αποφασίστηκε η μεταφορά του σχολείου και η οικοδόμηση Δημαρχείου στη συγκεκριμένη θέση. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ύστερα από περιπέτειες το ιστορικό σχολείο αποκαταστάθηκε κτιριακά τα τελευταία χρόνια ενώ το ημιτελές κτήριο στέκει ακόμα. 
Διαβάστε για το Ράλλειο Σχολείο Θηλέων Πειραιά
Το “Εμπορικό Κέντρο” ή αλλιώς Πύργος, έμεινε επίσης ημιτελής στη θέση της Δημοτικής Αγοράς που κατεδαφίστηκε. Επίσης ένα οικοδόμημα που ταλανίζει Πειραιώτες και δημοτικές αρχές για πολλά χρόνια.
Διαβάστε για την ιστορία του Εμπορικού Κέντρου (Πύργου) του Πειραι
ά
Το “Πνευματικό Κέντρο” (κατά Σκυλίτση) ή ίδρυμα Ζαχαρίου για τη φιλοξενία και αρωγή υπέρ απόρων πνευματικώς εργαζομένων και καλλιτεχνών (κατά την πρόθεση του ευεργέτη Ζαχαρίου), οικοδομήθηκε στη θέση της πανέμορφης έπαυλης Ζαχαρίου η οποία ήταν παραθαλάσσια. Προηγήθηκε επιχωμάτωση της ακτής, κατεδάφιση της έπαυλης και οικοδόμηση του κτηρίου. Το ημιτελές αυτό οικοδόμημα είναι το τρίτο κατά σειρά που στέκει σήμερα στον Πειραιά αναζητώντας λύση. 
Διαβάστε την ιστορία της Έπαυλης Ζαχαρίου.
Το Μπόουλινγκ στην κορυφή του λόφου του Προφήτη Ηλία ή αλλιώς το τουριστικό περίπτερο.
Ο Άγιος Σπυρίδωνας μετά την αποκάλυψή του. Προηγήθηκε η κατεδάφιση της πρώην οικίας Ανδρέα Μιαούλη (μετέπειτα Χατζόπουλου) ενός επίσης ιστορικού κτηρίου.
Διαβάστε για την ιστορία της οικίας Μιαούλη.

Το Ναυτικό Μουσείο δημιουργήθηκε με επιχωμάτωση του όρμου της Φρεαττύδας. Σαφώς δεν αποτελεί έργο του Σκυλίτση αφενός διότι οι εργασίες είχαν ξεκινήσει προγενέστερα, αφετέρου το έργο δεν έγινε από τον Δήμο Πειραιώς. 
Το “προσωρινό” Δημαρχείο που τελικώς έγινε μόνιμο.  Η αναγγελία για την ανέγερσή του έγινε τον Νοέμβριο του 1961 και αφορούσε στην δημιουργία πνευματικού κέντρου με αποστολή τη στέγαση όλων των πολιτιστικών σωματείων και φορέων της πόλης. Καθώς το παλαιό Δημαρχείο της πόλης, το θρυλικό Ρολόι κατεδαφίστηκε και το νέο Δημαρχιακό κτήριο καθυστερούσε λόγω μετακίνησης της Ραλλείου, το πνευματικό κέντρο αποτέλεσε μια λύση για την προσωρινή στέγαση των δημαρχιακών γραφείων. Έκτοτε οι υπηρεσίες του Δήμου στεγάζονται σε αυτό.
Διαβάστε για την ιστορία του Πνευματικού κέντρου… που δεν έγινε
Το νέο αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιώς
Μετά την απομάκρυνση των Ράλλειων Σχολείων από την Πλατεία Κοραή, το γυμνάσιο στεγάστηκε στην οδό Κολοκοτρώνη 120 σε κτήριο που προηγούμενα στεγαζόταν το νεκροτομείο Πειραιά.
Οικοδόμηση Δημοτικών αποθηκών κάτω από τη γέφυρα της Λεωφόρου Λαμπράκη (πρώην Βασ. Σοφίας) με είσοδο επί της Λεωφ. Δημοσθένη Ομηρίδη Σκυλίτση. Είναι η γέφυρα όπου σήμερα παρουσιάστηκε το θέμα συντήρησής της λόγω διέλευσης του τραμ. 
Το Κοιμητήριο “Ανάστασις” που ο Σκυλίτσης περιέλαβε στα έργα της θητείας του λόγω διαρρύθμισης των εσωτερικών του χώρων. 
Το Μουσείο Πάνου Αραβαντινού που τότε στεγαζόταν εντός του Δημοτικού Θεάτρου.  Το θεατρικό Μουσείο Πάνου Αραβαντινού περιλαμβάνει 1.300 δικά του έργα που δωρήθηκαν στον Δήμο Πειραιά από τις αδελφές του Νίκη και Καλλιόπη Αραβαντινού. Από το 2005 το μουσείο στεγάζεται εντός της Δημοτικής Πινακοθήκης Πειραιά. 
Η κατεδάφιση του γκαράζ των Τρόλεϊ στο τέρμα της Λεωφόρου Τζαβέλα
Η Αγιογράφηση του εσωτερικού του Ι.Ν. της Αγίας Τριάδας Πειραιώς
Το Δημοτικό Θέατρο “ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ” στη Λεωφόρο 34ου Συντάγματος Πεζικού
Οι καμπάνες της Αγίας Τριάδας ξεφορτώθηκαν από φορτηγά μπροστά στον Ι.Ν. Αγίας Τριάδας τον Μάιο του 1969 και ήταν εννέα στον αριθμό. Αποτελούσαν χορηγία του Δήμου Πειραιώς για αυτό και ο Σκυλίτσης τις συμπεριέλαβε στο φυλλάδιο. 
Διαβάστε περισσότερα για τις Καμπάνες της Αγίας Τριάδας
Το συντριβάνι με μηχανισμό Siemens. Τοποθετήθηκε στη θέση του παλαιού Δημαρχείου (Ρολογιού).  
Η Πλατεία Θεμιστοκλέους
Η Λεωφόρος Χαρίλαου Τρικούπη με το νέο αρχαιολογικό Μουσείο και δεξιά τον κινηματογράφο “Ζέα”. Στο φυλλάδιο ο δρόμος αναφέρεται λανθασμένα ως Λεωφόρος Φρεαττύδος
Ο κήπος δίπλα από τον Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου φωτογραφημένος από την οδό Τσαμαδού
Ο Άγιος Νικόλαος ύστερα από πλακόστρωση του πεζοδρομίου του και την διαμόρφωση των πέριξ χώρων του.
Διαβάστε για τον Άγιο Νικόλαο των Υδραίων του Πειραιά
Η Ακτή του Νέου Φαλήρου μετά την πλακόστρωση
Τα ανθοκήπια της Πλατείας Κοραή. Η φωτογραφία είναι παρμένη από τα σκαλιά του Δημαρχείου με κατεύθυνση προς τον Άγιο Κωνσταντίνο.
Το λυόμενο θέατρο που κατασκευάστηκε πάνω στα αρχαίο θέατρο της Ζέας. 
Σε αυτή την σιδηροκατασκευή παρουσίαζε τα καλοκαίρια τα προγράμματά της η Δόρα Στράτου. 
Διαβάστε για τον Άγγελο Σικελιανό και το αρχαίο θέατρο της Ζέας 
Το έργο “Δελφίνια” τοποθετήθηκαν μπροστά από το Λούνα Πάρκ “Τίβολι” στο Νέο Φάληρο και είναι φιλοτεχνημένα από την σπουδαία γλύπτρια Μπέλλα Ραφτοπούλου. Αγοράστηκαν επί Σκυλίτση αντί του ποσού των 200 χιλιάδων δραχμών. Το έργο αναπαριστά ένα ζευγάρι δελφινιών που επιδίδεται στα γνώριμα παιχνίδια του. Το γλυπτό αυτό είναι σπουδαίο και ουδέποτε αντιμετωπίσθηκε από τον Δήμο Πειραιά με τον ανάλογο σεβασμό.   
Άποψη του Κήπου της Τερψιθέας
Τα Λουτρά “Βοτσαλάκια” στην Καστέλλα
Τα Λουτρά της Φρεαττύδας
Η διασταύρωση και ο εξώστης θέας που διαμορφώθηκε στον Προφήτη Ηλία ύστερα από την ανέγερση του θεάτρου.
Το Πειραϊκό Λυρικό Θερινό Θέατρο στην Λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη. Η έκταση αυτή δωρήθηκε από τον δημότη Πειραιώς Κωνσταντίνο Οικονόμου (διαθήκη του 1934) με σκοπό να ανεγερθεί η εκκλησία με το όνομα Άγιος Χαράλαμπος. Η έκταση περιήλθε στον Δήμο τελικώς το 1962. Όμως ο Δήμος δεν επιθυμούσε εκκλησία στο συγκεκριμένο σημείο όπου αρχικά οικοδομήθηκε το “Πειραϊκό Λυρικό”. Δόθηκε τελικώς εκ μέρους του Δήμου έκταση στην Καστέλλα, όπου ανεγέρθηκε ο ναός κατά τη θέληση του δωρητή, ενώ στο σημείο που άλλοτε δέσποζε το “Πειραϊκό Λυρικό” υπάρχει σήμερα πλατεία.  
Το μνημείο του Γεωργίου Καραϊσκάκη και ο Τύμβος των αγωνιστών ύστερα από τη μεταφορά τους. Τα δύο μνημεία είχαν αποφασιστεί να μεταφερθούν από την χούντα, ώστε να διαμορφωθεί ο χώρος γύρω από το Στάδιο καθώς επρόκειτο αυτό να φιλοξενήσει το 9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανοικτού στίβου (16 – 21 Σεπτεμβρίου 1969). 
Τα μνημεία διαλύθηκαν τον Ιούλιο του 1968. Το καλοκαίρι του 1969 οι αγώνες έγιναν σε ένα στάδιο που έφερε το όνομα του Στρατάρχη της Ρούμελης με τα οστά του όμως όπως και των αγωνιστών να βρίσκονται εντός του γκαράζ του Δήμου στο Νέο Φάληρο. Η συναρμολόγηση των μνημείων στη νέα θέση (μπροστά από το Στάδιο) ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1970.
Διαβάστε για την ιστορία του Μνημείου του Καραϊσκάκη και του Τύμβου των Αγωνιστών
Η γιγαντιαία φάτνη στην Πλατεία Κανάρη στο Πασαλιμάνι.
Η Ακτή Αθηνάς Δηλαβέρη πρώην Ακτή Πρωτοψάλτη ύστερα από την ολοκλήρωση των εργασιών επιχωμάτωσης της παραλίας. 
Στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου έναντι του Δημοτικού Κινηματογράφου “ΑΤΤΙΚΟΝ” κόσμος αναμένει για τη λήψη νερού από ψυγείο ύδατος που έχει τοποθετηθεί σε δημόσιο χώρο. 
Το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο με ελεύθερο το πεδίο μπροστά του ύστερα από την κατεδάφιση του Ρολογιού.
Καρότσια με παρτέρια λουλουδιών μπροστά από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς
Τα πεζοδρόμια με τα διακοσμητικά παρτέρια και συντριβάνια κατά μήκος της Ακτής Μουτσοπούλου, πριν από το Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιώς.
Η Λεωφόρος Χατζηκυριακού
Η Πλατεία Αλεξάνδρας
Η Παιδική Χαρά της Πλατείας Πηγάδας
Το συντριβάνι μπροστά από τον Άγιο Κωνσταντίνο
Άποψη της Πλατείας Τερψιθέας. Δεξιά το σχολείο Παπαϊωάννου. Διακρίνονται τα κλουβιά εντός των οποίων υπήρχαν παγώνια και άλλα πτηνά. 
Και πάλι το συντριβάνι στη θέση του Ρολογιού. Στο βάθος ο Τινάνειος Κήπος.
Η Παιδική Χαρά του Προφήτη Ηλία. Δημιουργήθηκε στη θέση που υπήρχε το μικρό υπαίθριο θεατράκι του Προφήτη Ηλία που είχε κατασκευαστεί το 1958 από τον Δήμαρχο Δημήτριο Σαπουνάκη όταν δημοτικός σύμβουλος ήταν την ίδια περίοδο και ο λογοτέχνης Νικηφόρος Βρεττάκος.
Στο μικρό αυτό θεατράκι ο Δημήτρης Ροντήρης είχε παρουσιάσει την παράσταση “Πέρσες” του Αισχύλου. Ο Σκυλίτσης δεν επιθυμούσε την ύπαρξη θεάτρου από τον προοδευτικό Σαπουνάκη για αυτό και το διέλυσε οικοδομώντας στην αντίθετη πλευρά του λόφου του Προφήτη Ηλία ένα μεγαλύτερο και σύγχρονο αμφιθέατρο που υφίσταται μέχρι και σήμερα, το γνωστό ως Βεάκειο.
Διαβάστε για το μικρό υπαίθριο θεατράκι του Δημητρίου Σαπουνάκη. 
Αναχώρηση παιδιών για τις παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου Πειραιώς. Ο Σκυλίτσης διανέμει διάφορα δώρα στα παιδιά που επιβιβάζονται στα λεωφορεία. 
Η Ακτή Μιαούλη με το Ν.Α.Τ. να διακρίνεται στο βάθος χωρίς το Ρολόι.
Παρουσίαση χορευτικών συγκροτημάτων από την Σοβιετική Ένωση στο “Σκυλίτσειο” θέατρο, μεταγενέστερα Βεάκειο. Σαφώς και ένα χορευτικό συγκρότημα δεν αποτελεί επιτυχία Δημάρχου, η επίσκεψη όμως τέτοιου συγκροτήματος την περίοδο της δικτατορίας αφήνει νοήματα που ο Σκυλίτσης επιθυμεί να περάσει στο φυλλάδιο.
Αναγγελία εκπτώσεων από τους εμπόρους Πειραιά, επιλέχθηκε να συμπεριλαμβάνεται στο φυλλάδιο.
Καρναβάλι Αποκριών
Υπαίθρια παράσταση κουκλοθέατρου
Το Μικρολίμανο κατά την διάρκεια της νύχτας
Το Μικρολίμανο. Ουσιαστικά η φωτογραφία τοποθετήθηκε στο λεύκωμα καθώς επί των ημερών του ο αρχαίος όρμος απέβαλε την παλαιά του ονομασία “Τουρκολίμανο” και μετονομάσθηκε σε Μικρολίμανο.
Η πλατεία Κανάρη με το παραλληλόγραμμο συντριβάνι γνωστό ως “νερά που χορεύουν”. Πίσω του έχουν αναπτυχθεί δεκάδες καθίσματα για την παρακολούθηση του προγράμματος. 
Ναυτικός Όμιλος Ελλάδας. Ο Σκυλίτσης εν μέσω υποψηφίων Καλλιστείων για τον τίτλο “Μις Ευρώπη”
Παρέλαση κατά την διάρκεια εορτασμού Ναυτικής Εβδομάδας
Το γνωστό καλάθι των οδοκαθαριστών. Ο Σκυλίτσης μαιτρ στην διαφήμιση το τοποθέτησε έξω από το “Σκυλίτσειο” θέατρο που ο ίδιος οικοδόμησε. 
Παιδιά σε παιδική χαρά προφανώς που ο ίδιος δημιούργησε
Παιχνίδια στην παιδική χαρά
Η Πλατεία Αρτεμισίου
Η παιδική χαρά στην Πλατεία Θεμιστοκλέους
Έκθεση αυτοκινήτου στην Πλατεία Κοραή
Παιδική χαρά στην Παλαιά Κοκκινιά
Χριστουγεννιάτικος στολισμός οδών
Κερκίδες από το Δελφινάριο θέατρο σημερινό Μενάνδρειο. Στις 22 Ιουλίου 1971 ο Σκυλίτσης προσκάλεσε την αγγλική εταιρεία Μπούφελαντ Προντάξιον Σκάρμπορο που εκμεταλλευόταν τα δύο διάσημα στην εποχή τους δελφίνια, τον Φλίπερ και τον Φλίπερ Τζούνιορ, γνωστά από την τηλεοπτική σειρά με το ίδιο όνομα ΦΛΙΠΕΡ, να δώσουν παραστάσεις στον Πειραιά. Για το σκοπό αυτό τοποθετήθηκε μια κερκίδα. Την επόμενη χρονιά (1972) κλήθηκε η Αμέρικαν Γουώτερ Σώου να παρουσιάσει θέαμα όχι με δελφίνια αλλά με ανθρώπους στο νερό. Παρότι ποτέ ξανά δεν παρουσιάστηκε πρόγραμμα με δελφίνια το υπαίθριο αυτό θέατρο έλαβε το όνομα “Δελφινάριο” και έτσι αποκαλείται μέχρι και σήμερα πάρα τη μετονομασία του σε “Μενάνδρειο” προς τιμή του εκπροσώπου της Νέας Κωμωδίας Μένανδρου που έζησε στην Φρεαττύδα και πνίγηκε κολυμπώντας στα νερά της έξω από το σπίτι του. 
Διαβάστε για τον Μένανδρο.
Το εσωτερικό του σημερινού Βεάκειου Θέατρου (πρώην Σκυλίτσειο). 

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στο εν λόγω φυλλάδιο δε περιλαμβάνεται το μνημείο Αφανούς Ναύτη ή αλλιώς “Σταυρό” στην Πειραϊκή, τα αποκαλυπτήρια του οποίου έγιναν στις 7 Δεκεμβρίου του 1969.

Στο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιάννη Φύτρα, με τίτλο “Το ρεπορτάζ της ζωής μου” τίθεται ένα ερώτημα με το οποίο και εμείς θα κλείσουμε την παρουσίαση. 
“Τι ήταν άραγε ο Αριστείδης Σκυλίτσης; Ήταν άραγε παράνομος; Τύραννος; Παρανοϊκός; Ιδιοφυής; Απρόβλεπτος; Δικτάτορας; Τι ήταν επί τέλους αυτός ο Δήμαρχος;

Author

Ο Στέφανος Παν. Μίλεσης είναι Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής και Ραδιοφωνικός Παραγωγός. Από το 2016 είναι Πρόεδρος της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς.