του Στέφανου Μίλεση
Το 1845 ο Μιχαήλ Μπαρμπαρέσος ίδρυσε στο γενέθλιο νησί του τις Σπέτσες βιοτεχνία παρασκευής ρούμι και ρακί. Ο Μπαρμπαρέσος κατάφερε να κάνει γνωστά τα προϊόντα του και η επιχείρηση ανθοφορούσε.
Τον Μιχαήλ Μπαρμπαρέσο διαδέχθηκαν τα παιδιά του Παναγιώτης και Ιωάννης τα οποία χαρακτηριζόμενα από την ορμή της νεότητάς τους και την όρεξη για επέκταση της επιχείρησης αποφάσισαν να κάνουν το τολμηρό βήμα και να προχωρήσουν στην μετεγκατάσταση της επιχείρησης στον Πειραιά. Η μετεγκατάσταση ισοδυναμούσε με νέο ξεκίνημα ωστόσο τα αδέλφια Παναγιώτης και Ιωάννης Μπαρμπαρέσος ανέλαβαν την ευθύνη και το 1873 εγκατέστησαν τα γραφεία τους στην οδό Μακράς Στοάς 51 (σημερινή Λεωφόρος Δημ. Γούναρη). Η επιχείρηση απλωνόταν σε τρία διαφορετικά σημεία μέσα στον Πειραιά καθώς εκτός από τα γραφεία υπήρχε το εργοστάσιο Κονιακοποιίας που έδρευε στην οδό Τροχιοδρόμων (σημερινή Λ. Ομηρίδη Σκυλίτση) και στην οδό Πειραιώς έδρευε η κεντρική αποθήκη συσκευασίας και διανομών
Όμως το έτος που άλλαξε όλο το μέλλον της επιχείρησης ήταν το 1885 όταν αποφάσισαν να επεκταθούν στη συστηματική και οργανωμένη παρασκευή “Κονιάκ” (έτσι αποκαλούσαν το μπράντι εκείνη την εποχή). Γρήγορα το κονιάκ τους έγινε ονομαστό καθώς ήταν εύγευστο και άριστο στην ποιότητα. Τον Οκτώβριο του 1912 πέθανε ο μεγαλύτερος στην ηλικία αδελφός ο Παναγιώτης. Τότε ο Ιωάννης Μπαρμπαρέσος σύστησε εκ νέου την εταιρεία θέτοντας σε αυτήν και τον γιο του Σπυρίδωνα. Ωστόσο η νέα εταιρεία προς τιμή του χαμένου αδελφού Παναγιώτη έλαβε την εμπορική ονομασία “Αδελφοί Μπαρμπαρέσου”.
Τον Μάιο του 1921 εισήλθαν στην επιχείρηση και τα δύο μικρότερα παιδιά του Νικόλαος και Παναγιώτης που στο μεταξύ ενηλικιώθηκαν. Έτσι η λειτουργία της επιχείρησης είχε ουσιαστικά μετατοπιστεί προς την οικογένεια του ενός αδελφού, του Ιωάννη αφού πλέον από το 1921 και μετά λειτουργούσε την επιχείρηση με τα τρία παιδιά του.
Το μεγάλο πάθος του Κεμάλ ήταν γνωστό σε όλους στην Τουρκία πως ήταν το αλκοόλ και ειδικώς το κονιάκ (μπράντι το αποκαλούμε πλέον), που το κατανάλωνε καθημερινά σε μεγάλες ποσότητες μέχρι που στις 10 Νοεμβρίου του 1938 πέθανε από κίρρωση του ήπατος.
Σήμα κατατεθέν του εργοστασίου αρχικά ήταν ο Θεός Διόνυσος (Θεός του οίνου γνωστός και ως Βάκχος) που στο κεφάλι του έφερε στέφανο πλεγμένο από φύλλα αμπελιού. Όταν στη συνέχεια ανέλαβαν τα αδέλφια το σήμα κατατεθέν άλλαξε σε “ΑΜ”. Το κονιάκ των αδελφών Μπαρμπαρέσου εξαγόταν στο εξωτερικό κερδίζοντας πολλούς διαγωνισμούς εκθέσεων (αργυρά ή χρυσά βραβεία) όπως στην έκθεση Παρισίων τα έτη 1878 και 1900, στην έκθεση Μπορντώ 1885, στην έκθεση Σικάγου το 1894 κ.ο.κ.
Το 1914 στην Παγκόσμια Έκθεση του Αγίου Φραγκίσκου στις ΗΠΑ έλαβε το χρυσό βραβείο για όλα τα προϊόντα που η επιχείρηση παρήγαγε που εκτός από το Μπράντι ήταν η Μαστίχα και το Ούζο.
Να σημειωθεί πως τόσο στους βαλκανικούς πολέμους 1912-’13 όσο και στον Α’ Π.Π. το κονιάκ θεωρείτο θεραπευτικό μέσο το οποίο το χορηγούσαν για να ξεπεράσει ο στρατιώτης το σοκ του τραυματισμού, να απαλύνει τον πόνο, να τονώσει τον οργανισμό. Δεν ήταν συνεπώς τυχαίο που η Αίγυπτος αναδείχθηκε στην κυριότερη αγορά του προϊόντος αφού το υπουργείο Δημόσιας Υγείας της είχε συνάψει διμερή συμφωνία με τον οίκο Αδελφών Μπαρμπαρέσου για την αποκλειστική προμήθεια. Αλλά και η ελληνική κυβέρνηση εκτιμώντας τις υπηρεσίες των αδελφών Μπαρμπαρέσου τους τίμησε με τον Αργυρό Σταυρό του Σωτήρος ενώ υπήρξαν και αποκλειστικοί προμηθευτές της ελληνικής βασιλικής αυλής.
