του Στέφανου Μίλεση Σήμερα οι περισσότεροι τους γνωρίζουμε και τους αποκαλούμε «πιλότους» του λιμανιού του Πειραιά. Λίγο η αναγραφή του ονόματος «Pilot» στα πλαϊνά των μικρών σκαφών τους, λίγο το γεγονός ότι οδηγούν, δηλαδή πιλοτάρουν τα πλοία, για να τα βάλουν στο λιμάνι του Πειραιά τους βάπτισε με αυτό το όνομα. Πρόκειται για τους πλοηγούς του λιμανιού και το σταθμό στον οποίο εδρεύουν που κατ΄ αντιστοιχία καλείται «Πλοηγικός Σταθμός». Η ιστορία της πλοηγικής υπηρεσίας ξεκινά στις 9 Σεπτεμβρίου του 1925 με την έκδοση Νομοθετικού Διατάγματος που προέβλεπε τη λειτουργία της. Το 1938 η Πλοηγική υπηρεσία έχασε την αυτονομία της και υπάχθηκε στην εποπτεία του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Όταν η Πλοηγική Υπηρεσία συνεστήθη το 1925 στερείτο φυσικά μέσων και υποδομών. Τα πρώτα χρόνια οι πλοηγοί στεγάζονταν σε δύο μικρά δωμάτια ενός πολύ γνωστού κέντρου διασκέδασης της Πειραϊκής Ακτής στο οποίο έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Στο κέντρο του Μανώλη Παρλαμά. Μέσα στα δύο δωμάτια μεσοτοιχία με το κέντρο του Παρλαμά, (ένα δωμάτιο ήταν το γραφείο κι ένα που κατακλίνονταν τη νύχτα αναμένοντας) εκτός από τον τεράστιο χάρτη του λιμανιού του Πειραιά, υπήρχαν και μαυροπίνακες επί των οποίων ανέγραφαν τις ώρες άφιξης όσων τουλάχιστον πλοίων γνώριζαν. Για τα υπόλοιπα πλοία γινόταν διαρκής παρατήρηση του ορίζοντα καθώς δεν υπήρχαν τα τεχνικά μέσα επικοινωνίας. Με έναν τρίποδα στημένο στην άκρη της παραλίας του Κέντρου του Μανώλη Παρλαμά, πάνω στον οποίο στηριζόταν ένα μεγάλο κανοκιάλι παρατηρούσαν τον ορίζοντα μέρα νύχτα, καλοκαίρι ή χειμώνα. Βοήθεια στην ανίχνευση των πλοίων έδινε και ο Σηματογραφικός Σταθμός, ο οποίος καθώς βρισκόταν σε ψηλότερο σημείο είχε την ευχέρεια της καλύτερης αναγνώρισης. Πάνω από…